Film
Ben jij fan van Benedict Cumberbatch en Keira Knightley? Dan heb jij de film ‘The Imitation Game’ uit 2014 vast al gezien. Ik zag hem gisteravond pas en na een paar scènes was ik gegrepen. Het verhaal gaat onder andere over de bijna onmogelijke taak van de Geallieerden om de Enigma, de codeermachine van de Nazi’s, te kraken.
Maar ik ontdekte dat er nóg een code werd gebruikt in de film en dat was een kleurcode!
In bijna alle scènes is donkergroen de basiskleur. Dit is een diep, koel, gedempt, soms vergrijsd groen dat wat somber aanvoelt. Maar de sfeer is goed gekozen, want het overgrote deel van het verhaal speelt zich immers af in de Tweede Wereldoorlog. Het groen springt er voor mij vooral uit in een scène waarin de tegeltjes achter Benedict Cumberbatch in de rol van Alan Turing prachtig matchen bij zijn ogen. In ieder geval vormt al het groen in de film ook een rustige achtergrond voor het bordeauxrood dat de accentkleur van de film lijkt te zijn.
Wanneer Keira Knightley wordt geïntroduceerd in het verhaal gaat de aandacht onmiddellijk uit naar haar, want ze draagt een bordeauxrood vest dat haar perfect staat. Dit rood is geeneens fel, maar toch een echte aandachttrekker. Je ziet deze kleur verder subtiel terug in bijvoorbeeld de bloemen op het behang, baretten van burgers, maar ook bij de draden van de belangrijke decodeermachine die ontwikkeld wordt, al is het rood hier iets feller.
Ik vind het fascinerend hoe wij als publiek met zo’n zorgvuldig gekozen kleurenpalet gestuurd kunnen worden.
Zo’n machine die Benedict Cumberbatch als Alan Turing aan het bouwen is wordt imposanter door die rode draden die eruit hangen. Die kleur zorgt voor nóg meer impact. Maria Djukovic, de productie designer van ‘The Imitation Game’ heeft deze draden zo vormgegeven dat het net aderen lijken. Hierdoor wordt het bijna menselijk.
Blijkbaar kijk ik als kleurgek niet alleen naar de beelden van de film, maar zie ik ook echt de kleuren ervan. En dat is fijn, want daar wordt die nóg beter door!
